Lohusalık annelere çok uç tecrübeler yaşatabiliyor. Kimisi bebeğine hiç dokunamazken kimisi de başkası dokunduğu zaman rahatsızlık duyuyor. Ben ikinci durumu yaşadım. Hastalık derecesinde oğlumun her ihtiyacına yetişmeye çalışırken kabus gibi bir ay geçirdim. Onu görmek duymak için, tek bir işaretini kaçırmamak adına kendimden vazgeçtim, ona odaklandım. Şimdi geriye dönüp bakınca o lanetli bir ayla ilgili minnet duyuyorum içimde. Evet, gerçekten hissettiğim şey bu, minnet. Çünkü o bir ayda kendime bakmayan gözlerimi oğluma vermek benim için doğru bağlanmanın yolunu açtı. Hayatımda hiç yaşamadığım bir şeydi bu. Farkında bile değildim. Farketmemi tetikledi. İnişlerim çıkışlarım oldu hepsi de dibe götüren. Yolculuğum başladı hatırladığımda aynanın karşısındaki zombi halimi gördüğüm o bir ayın sonunda. Yol devam ediyor, hep edecek. Ama bugün olduğum yarıma beni çoğaltanın ne olduğunu biliyorum.
Hepimizin laneti başka. Hepimizinki kendimize. Sadece gerçekten durup bakın. O lanetin sizi sokacağı yol, sizin için en doğru yol olabilir. Bu çok kıymetli bir hediye.
Ben artık anneliğin o ilk bir ay yaşadığım adaletsizliğin ta kendisi olduğunu biliyorum, gerekirse kendinden vazgeçmek gerektiğini. İlk önce kendinizi düşünün lafının saçmalıktan ibaret olduğunu. Ve insanın kendinden vazgeçip çocuğuna dönünce aslında gerçekten kendini bulduğunu. Ben oğluma döndüm. Kendi yaralarımı ona bulaştırmamak için içimdeki yaraları gördüm. İnsanların nasıl yaralandıklarını anladım. Artık yaramın ilacını herhangi bir kitapta, herhangi bir ilişkide (eş, aile, arkadaş vs.) bulamayacağımı biliyorum. Kendi ilacımın kendi içimde olduğunu. O ilacı bulmak çok zor olacak biliyorum. Ama kendimi iyileştirmezsem asla iyileşemeyeceğimi biliyorum. Kendimi iyileştirmezsem yüzümü döndüğüm oğlumun mutluluğunu çalacağımı. Cem Yılmaz dalga geçiyor ya ‘Mutluluk içimizde’ diye. O sığ anlamları alay edilmesini hakediyor olabilir ama derinden bakabilirsen, başarabilirsen bunu her şey içimizde aslında. Kendi ilacımı kendi içimde arama sürecimi başlatan o boktan bir aya tüm ruhumla minnet duyuyorum bu yüzden.
