Alışveriş tutkunu bir insan olmadım hiç. Evimin mobilyasını almaya bile gitmedim evlenirken, annemle Gökhan’ı gönderdim. Koskoca kadın oldum hala ara ara annemden isterim ihtiyacım olan kıyafetleri almasını.
Uzun bir süre önce evde minimalleşme hareketi başlattım. Minimum tüketim, çevre bilinci falan fıstık tabi ki umurumda ama bu sistemin içinde doğup büyümüş ve hali hazırda yaşayan biri olarak asıl amacım az tüketmekten ziyade eşyayı amacı doğrultusunda kullanabilmek. Fazla eşya sadece yer işgal etmiyor, zihin ve zaman da işgal ediyor.
Bir senedir hemen hiç alışveriş yapmıyorum kendime. Okuduğum kitaplardan uygulanabilir bulup uyguladığım birkaç şey var, çok işe yarayan. Asıl konum bu değil ama yeri gelmişken paylaşmak isterim.
- Bir eşya satın aldıysam bir eşyadan kurtuluyorum (atıyorum veya veriyorum). Bunu ciddi anlamda uygulamaya koymak çok işe yaradı. Şu an Doruk bile yeni bir oyuncak alıyorsa kullanmadığı birini eleyip ihtiyacı olan birine vermesi gerektiğini düşünüyor.
- Alışveriş günlüğü tutuyorum. Gıda, kitap gibi bazı şeyleri hariç tutarak da olsa. Yazdığın zaman satın aldığın şeyin ne kadar gereksiz olduğunu fark edebiliyorsun. Ya da alışverişi abartmaya başladığını.
- Her gün minicik de olsa bir eşyadan kurtulmaya çalışıyorum.
- Bir eşyayı bir sene kullanmadıysam ayrılması ne kadar zor gelirse gelsin derin bir nefes alıp ondan kurtuluyorum. Bazen sırf vermemek için senede bir defa kullandığım eşyalar da çıkmıyor değil :) Ama istifçi bir insan olmadığımdan atmakta (veya vermekte) çok da zorluk çekmiyorum.
Asıl konuma dönecek olursam alırken kendimi durduramadığım tek şey kitap. Kağıt fiyatları artacak tuvalet kağıdı stokla dediler, yanlış anladıysam demek :) Daha kargoda gelecek olanlar da var. Çok kitap da stres kaynağı aslında. En fazla 2-3 okunmamış kitap tutmak lazım hazırda aslında ama bu konuda biraz zorlanıyor olabilirim.
