O kadar senem okulda geçti. Ama en iyi bildiklerimi, hiç unutmadıklarımı, en çok işime yarayanları, en sevdiklerimi hep kendi kendime, kendi merakım, kendi tecrübelerimle öğrendim.
Elimde olsa okulsuz eğitimi seçerdim senin için. Ama zorunlu eğitim diye bir şey var. Olmalı da zaten, çünkü bu ülkede okulsuz eğitim demek kız çocuklarını eve kapatmak demek olur. Olmaz yani. Olmamalı. Biz bir şekilde buluruz yolumuzu.
Henüz okula başlamadığın halde, ben o yolu aramaya başladım bile. Yarın bir gün okula başladığında hazırlıklı olacağım.
Okula başladığında sana her gün sormaya karar verdiğim bir soru var: Okulda bugün gerçekten merak ettiğin, hakkında daha fazla şey öğrenmek istediğin bir konu geçti mi? Çünkü merak ettiklerinin peşinden gitmeni sağlamak benim sorumluluğumda.
Merak ettiklerini bastırmak isteyecekler, merak ettiklerinin önemsiz olduğunu söyleyecekler, belki de hiçbir işine yaramayacağını. Bunlar işe yaramazsa merakını söndürmek için yanlış bilgi bile verebilirler, seni soğutmak için her şeyi yapacaklar. Çünkü buralarda okul böyle bir şey.
Ama ben her akşam yanında duracağım. "Neyi merak ettin? Boşver bu ödevleri, onlar çok bi işine yaramayacak, hadi gidip araştıralım." diye aklını çeleceğim. Oyun bozan değil de okul bozan olacağım. Çünkü bu oyun sadece senin. Öyle olmalı.
Sen kendini keşfe koşarken ben okulu tutacağım.
Hiç merak etme!
..Annen..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder