Hatalar yapmaya devam edeceğim. Bir daha asla dersem, inanma. Çünkü insan olmak böyle bir şey. Yaşamak spontane olabilir ancak. Planlanamaz. Planlar yaparsın, bir daha hata yapmayacağım dersin ama yaparsın. Hiç hata yapmadan yaşayamazsın. Ben de yaşayamam işte.
Her gün hata yapıyorum, hata üstüne hata yaptığım da oluyor. Ama ben bu hatalar için kendime aşırı yüklenmekten vazgeçtim artık. Düzeltmeye çabalamaktan vazgeçmiyorum ama düzeltmeye çabalamadan kendime kızıp kendimi yargılamaktan vazgeçtim. Hata yapmamaya çalışacağım. Hatamı fark ettiğimde düzeltmeye, bir daha tekrarlamamaya çalışacağım. Özür dileyeceğim. Sonra farklı hatalar yapacağım ve onlar için de aynı şey geçerli.
Bunları neden mi yazıyorum? Hatalar yapacaksın ve belki sana çok kızacağım (bu da bir hata). O zaman diyeceksin ki: Sen de sürekli hatalar yapıyorsun. Bu normal. Ben de insanım ve hayat bu, hatalarla dolu. Bana kızma, beni yargılama. Hatalarımla büyüyeceğim.
Hatalar yapacaksın. Yap. Sonra fark ettiğinde düzeltmeye çalış. Özür dile. Ama hata yap. Hata yaptığın için kendini suçlama, yargılama. Hata yaptığın için sende sorun olduğunu düşünme. Yanlış olan hata yapmak değil. Yanlış olan kendini suçlamak.Yanlış olan birilerinin seni suçlamasına izin vermek. Yanlış olan hata yapmaktan kaçmaya çalışmak. Bu hayattan kaçmak, fırsatları kaçırmak anlamına gelir çünkü.
Hiçbirimiz mükemmel değiliz. O yüzden kimsenin kimseyi, kendini bile mükemmel olmaya zorlamaya hakkı yok. Kendini ya da bir başkasını mükemmel olmaya zorlama. Hata yapmaktan kaçma. Bile bile değil ama bilmeden yapmaktan korkma.
Bu yazıyı geçen sene yazmıştım. Oğluma notlarımdan biri. Bu kitabı da ilk defa dün akşam okuduk, uykudan önce. Kitabı okuyunca 'işte bu' dedim. Oğluma anlatmak istediğim şey buydu:
Hata yap ki düzeltme şansın olsun. Düzeltme şansın olduğunda daha iyisini yapmayı öğrenirsin ve yaparsın.
..Esin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder