İçimizdeki Çöplük

Kendi isteği dışında dünyaya bir insan getiriyorsunuz. Sizin seçtiğiniz hayatı yaşasın istiyorsunuz. Çoğu zaman da sonuçtan tatmin olmuyorsunuz. Beklentileriniz hep büyük. Kimin doğasını kabul edebildiniz ki şimdiye kadar onunkini edesiniz. Ne istiyorsanız o olmalı ama olmuyor, hep hayal kırıklığı hep hayal kırıklığı.

Olmayacak, olmaz. Dünyanın mutsuz bir kopyanıza daha ihtiyacı yok. Bırakın artık, rahat bırakın. Yaşasın. Olmasın ama yaşasın.

Oğlum, bal oğlum. Dehşetle izlediğim bir hayat var karşımda. O insanlardan biri olmak istemiyorum. Bilinçaltımda ne var bilmiyorum ama büyük bir kısmının çöpe atılası olduğuna eminim. Herkes gibi. İçimiz çöple doldurulmuş, öyle salınmışız dünyaya. Çöplerimi sana da bulaştırmak istemiyorum.

Suyumla hayat verdim sana. Can suyumla. Evet. Ama bu beni senin için değil seni benim için özel yapar. Benim senin için özel olabilmem için bir gün durduğun yerde, o yerden memnun olduğunu düşünmen gerek. Doğanla, kendi doğanda yaşaman gerek. Annenin çöplüğünden uzak, babanın çöplüğünden uzak, içinde onların yükü olmadan.

..Annen..