Öfkemi Nasıl Yendim?

Hep öfkeli bir insan oldum. Dışardan bakınca sessiz, sakin görünürüm. Çünkü az konuşurum, sessiz konuşurum. Ama içi seni, dışı beni derler ya. Bana yakın insanlara sormanız lazım tersimin nasıl ters olduğunu. Karakter dediler, Karadeniz kızı dediler, babasının kızı dediler. Dediler de dediler. Hepimize yapıştırılmış etiketler yok mu? Ama bir yere kadar. Ben etiketlerimden kurtulmaya başladım. Ve öfkeden de kurtulmam gerekiyordu. Hep kurtulmaya çalışmıştım zaten ama kurtulmaya çalıştıkça yapışmıştı. Şimdi düşününce çok da zor değilmiş öfkeyi yenmek.

Peki nasıl yendim? Onu yenmeye çalışmayı bir kenara bırakarak. Bastırmaya çalıştığımız duygular eninde sonunda daha çok patlamıyor mu? Bastırmaktan vazgeçtim. Öfkemin farkına vardım. Nelere ve ne zaman daha çok öfkeleniyorumun hesabını tuttum. Bununla ilgili bilinç kazanınca öfkelenmeden önce hissetmeye başladım. Şimdi öfkeleneceğim, şu nedenle öfkelendim, öfkelendiğim için böyle hissettim cümlelerini kurmaya başladı iç sesim. Bir süre sonra öfkem azaldı. Sadece öfke farkındalığı ile öfkemi hiç ama hiç azımsanmayacak oranda azalttım.

Bu bilinci kazanırken hangi durumlarda öfkelendiğimin farkına vardım. Böylece o durumlardan mümkün olduğunca kaçınmaya başladım. Acele ettiğim zaman çok telaşlı ve aşırı gergin olduğumu gördüm mesela. Bazen gecikmeyi hedef aldım, bazen de daha erken başladım. Başka bir örnek, istediğim şey hemen olmadığında çocuk gibi -çocukluğumdaki gibi- öfkelendiğimi farkettim. Sadece farkına varmak bile bu durumdan beni epeyce kurtardı ama tamamen kurtulmak için çok istediğim şeyleri yapmayı özellikle kendim ertelemeye başladım. Sonra, dağınıklığın beni aşırı gerdiğini gördüm. En büyük dağınıklıktan yarım saatte kurtulabildiğimi gördüm ve feda edeceğim maksimum yarım saatle huzuru takas edebileceğime karar verdim. Böyle bir çok durum var farkettiğim ve kurtulduğum. Tamamen kurtulduğumu iddia edemem tabi ki ama eskiye kıyasla ciddi oranda azalttığımı söyleyebilirim.

Ben düzen oturtamadım bir türlü ama günde sadece 10 dakika meditasyon yapmak bu konuda gerçekten çok yardımcı oluyor. İç sesi hiç susmayan bir insan olarak söylüyorum, biraz sessizlik çok şeyi farketmeye yardımcı oluyor. Öfke farkındalığı da buna dahil.

Sonra bir günlük tuttum. En öfkeli olduğum zamanı öğrendim. Her ay bir hafta pms! Ve ben bir haftada yaşadığım beş öfke patlamasını sadece bir ayda bire indirdim. Omega 3, B12 ve D vitaminlerini kullanarak hem de. Bu kadar basit olabilir mi diye düşünmedim değil başlarda ama tuttuğum günlük ortada, hissettiklerim bende. Gerçekten bu kadar basitmiş.